งานเกษตรบอกคำเดียวทางรอดไม่ใช่ว่า ต้องทำเเปลงเล็กใหญ่ อะไรทั้งนั้น ทางรอดเกษตรกรไทยคือ ต้อง ขายเป็น แค่นั้นเครื่องมือการขาย มีหลายช่องทาง ที่สวนทำมานานแล้วแต่เพิ่งมาจริงจังเอาตอนที่ต้อง ชั่งน้ำหนักให้ลูกค้า ตาชั่ง้ลยต้องมาละ

สมัยนี้ไม่แพงเพราะส่งทางเคอรี่ได้แต่ต้องระวังบางอย่างขนส่งก็โยนกระเด็นหักงอหมดตาชั่ง20 กิโลน่าจะเหมาะสมสุด และครอบคลุมการใช้งาน

ทุกที่ต้องมีระบบการจัดการให้ดี จะทำอะไรยังไง กับวัสุดเหลือใช้หรือของที่เราทิ้งต้องหาทางจัดการให้ได้ มองว่าขวดน้ำเป็นสิ่งที่มีค่านะ ใช้เก็บน้ำได้ ไม่มีน้ำมันก็เก็บอากาศในนั้น ถ้ามีเยอะๆอุทกภัยสามารถยัดใต้ท้องรถ สองสามกระสอบ ยกรถลอยได้เลยนะ อย่ามองข้ามประโยชน์ที่ มันแฝงอยู่

อยากใช้คำว่าพอเพียง ให้เรามองดีๆมันอยู่ที่เราใช้ชีวิตประจำวันแท้ๆ ความประหยัด ความคุ้มค่า สมเหตุสมผล นั่นคือความพอเพียงที่เเท้จริง ต้มหน่อไม้ขายมาหลายสัปดาห์ก็ใช้เตาจรวดที่สร้างเองมานานเวลาไฟไม่แรง เราก็พัดด้วยเเรงกายเรา ถ้าเราไม่คิดอะไร ก็เอาไฟฟ้ามาเป่ามันคำถามคือคุ้มไหม 555