ประสบการณ์ สำคัญกว่าอะไรหลายๆอย่างการออกมาทำในสิ่งที่ตัวเองฝัน หรือ คิดออกมาเพื่อจะเรียนรู้ใช้ชีวิตแบบพึ่งพาตนเองไม่ใช่เรื่องง่าย ตอนนี้สวนพชรมาไกลมากขึ้น งานที่ยากลำบากเริ่มน้อยลงเหลือแต่งานที่เป็นสีสัน ในการตบแต่งสวนให้สวยงาม มีเพื่อนหลายคนติดตามสวนพชร ผ่านทางเวป หลายคนเห็นผลสัมฤทธิ์ของมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มองว่ามันสวย ลงตัวอยากได้บ้างผมว่าการเริ่มคิดมันดีกว่าไม่คิดนะ แต่ทุกอย่าง ต้องการประสบการณ์ ในการมองโลก การตกผลึกทางความคิด สิ่งที่ต้องคำนึงถึงก่อนการซื้อที่ดินคือ 

1.ระยะทางจากที่บ้านหรือที่ทำงานไปยังที่ดินที่จะซื้อไปยังจังหวัดที่จะไปซื้อ เพราะถ้าไกลมากไปได้น้อยครั้งในแต่ละเดือนก็สานฝันตอนมีอายุไม่มากไม่ได้นะ เพราะมันจะเข้าสุภาษิตว่า ขี้ใหม่หมาหอม ตอนเเรกอะไรก็ได้หมด นานไปก็หมดความแรงทำไม่ไหว ทิ้งให้รกร้างว่างเปล่า และภูมใจว่ามีที่ดินต่างจังหวัด ตัดโอกาศคนที่ต้องการที่ทำกิน จริงๆ

2.ราคาที่ดิน และเอกสารการครอบครองที่ดิน ต้องแยกให้ออกก่อนนะว่าอยากได้้ที่ดินไว้ขายหรือ ไว้ทำสวน ที่โฉนด อาจราคาสูงมากไม่ได้เหมาะแก่การทำเกษตร แต่ไม่ได้หมายความว่าสนับสนุนให้ทุกคนซื้อที่ดินผิดกฎหมาย แต่ให้คิดอย่าคิดเพียงแค่มาเป็นทรัพย์สิน เพื่อเก็งกำไร

3.ความพร้อมของครอบครัวตัวเอง อันนี้มองยากมาก ว่าตัวเองพร้อมหรือยังที่จะไปทุ่มเทให้กับดินแดนใหม่อีกที่หนึ่งโดยที่ไม่มีผลกระทบต่อที่เดิม บ้านที่อยู่ หรือลูกที่เรียน กำลังจะโตไปในอนาคตตรงนี้ตีโจทย์ยากมาก ทุกอย่างมีจังหวะเวลาถ้าก่อนจังหวะที่ควรเป็นอาจจะทำให้ชีวิตสะดุดได้ หรือช้าเกินไปก็ทำให้ทำอะไรบางอย่างไม่ทัน

4.เรื่องที่สำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าเรื่องอื่นคือการตามกระแสสังคม การยึดติดกับสภาพความสบายของสังคมเมือง เพราะต้องตามกระแสสังคมไป มีรถมีบ้านใหญ่ ทานสเต็ก เรื่องนี้เกิดติดไปในโลกของการทำสวนเพื่อพึ่งพาตนเองไม่ได้เลยนะ

5.อย่าให้สุดจนเกินไป เรียนรู้ที่จะอยู่กับ มันในหลายรุปแแบบ คือกินง่ายอยู่ง่าย ผักผลไม้บางอย่างเป็นภูมิปัญาท้องถินกินได้ต้องเรียนรู้ที่จะทำกิน การสร้างสวนเพื่อเป็นแหล่งพักพิง แหล่งสำรองในชีวิต หรือจุดประสงค์อะไรก็สุดแล้วแต่ต้องให้เหมาะสมกับหลายๆๆด้าน บางท่านเอาแต่ทำสวน ปลูกไม้กินอย่างเดียว ไม้ดอกไม่ปลูก คนที่มาด้วยไม่รู้จะทำอะไร สุดท้ายก็อาจจะไม่อยากมาได้ พาลไม่รักสวนเอาเลย

6.การคิดว่าสามารถทำได้ในตอนนี้ แล้วต่อไปละ ปีหน้า อีก 5 ปีทุกอย่าต้องดำเนินไปตามแนวทางของมันลูกต้องเรียนสูงขึ้น ตัวเองต้องแก่ลงมันเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เราเตรียมรับมือกับมันได้นะ มีเพื่อนซื้อที่ผมว่าด้วยความใจร้อนนะ ที่ดินจัดสรรแบ่งขาย เพื่อทำสวนเกษตรเป็นแปลงๆ ในความคิดผมไม่ดีนะ  และยังเป็นแปงที่เล็กอีกถ้ามีใครซื้อแปลงข้างๆ แล้วถมดินทั้งแปลง นี่จบเลยนะ อันนี้เราคิดได้เกิด หรือไม่เกิดไม่รู้ แต่นี่คือข้อเสียของการซื้อที่ดินแปลงเล็ก และ ก็จะเข้ารูปแบบคนเมืองถมที่ดินแข่งกัน

ตอนนี้ตัวอย่างของคนเมืองอยากทำเกษตรเริ่มมีให้เห็นอีกแล้ว เพื่อนของข้าพเจ้าเองเนี่ยแหละ คนไทย หรือ คนทุกคนมั้งมีความเชื่อว่าตัวเองเนี่ยแหละ 1 ในตองอู การประสบกับปัญหาต่างๆผมได้เจอมามากแล้ว แต่คงบอกใครไม่ได้เพราะคิดว่าทำได้ และก็จะพิสูจน์ในสิ่งที่เขาเชื่อว่าจะทำได้ แม้มันจะมีคนทำมาแล้วลองมาแล้ว มุ่งหวังอะไรจากการทำเกษตร ต้องถามให้มากเลยนะ เรื่องนี้ ตอบให้ได้

23/11/59

สวนพชรได้มีโอกาศต้อนรับเพื่อนสมัยเรียนมาด้วยกันหลายต่อหลายครั้ง ความคิดแนวทางการใช้ชีวิตเปลี่ยนไปตามช่วงวัยต่างๆ ของแต่ละคนที่ได้ประสบพบเจอประสบการณ์ที่แตกต่างกันไป ซึ่งดูแนวทางการใช้ชีวิตแต่ละคนหลังจากการมาวัดใจ วัดภูมิที่สวนพชรแล้ว สิ่งหนึ่งที่ทุกคนแทบจะเหมือนกันคือ การยึดติดกับคำว่า perfect ทุกอย่างต้องพร้อม การจะได้มาซึ่งคำว่าพร้อมมันไม่ง่ายนะ มันก็วนเวียนมาเรื่องเงิน ใช่ทุกอย่างอยู่ที่เงิน ที่สวนเราทุกอย่างอยู่ที่ความตั้งใจมุ่งมัน ที่จะดำเนินการตามรอยทางแนวพระราชดำรัส นะบนความพอเพียง ความทะเยอทะยานไม่ได้สร้างความสุขที่แท้จริง วันนี้ได้ประจักกับความจริงที่ว่าทุกอย่างได้มา ต้องแลกด้วยเวลาความอุตสาหะ งานสวนนอกเวลา ต้องทำควบคู่งานประจำไปด้วยไม่ใช่เรื่องง่ายนะ พี่สาวบอกเสมอว่าถ้ามันลำบากมากนักยึดติดกับคำว่าเงินมากนักก็เพราๆลงบ้าง ถ้ามากเกินไปก็กลายเป็นทุกข์นะ มาถึงตอนนี้ งานขายต้นไม้มีมากขึ้นแทบจะทุกวัน ทุกเย็นไม่มีเวลทำอะไรมาก งานคิดประดิษฐ์อะไรก็ไม่ได้ทำ

20/6/2560

อีกวันหนึ่งที่อยากเขียนนะ เพราะอะไรต่างๆมากมายเริ่มลงตัวหรือไม่ก็ไม่มีใครรู้ได้หรอกครับแต่สิ่งหนึ่งที่เราทุกคนทราบดีว่าตอนนี้กระแสการกลับไปทำมาหากินกับอาชีพเดิมคือการเกษตรเริ่มมีมากขึ้นเห็นได้จากเพจต่างมากมายแต่ ต้องคิดด้วยนะว่าถ้าทุกคนกลับไปทำกันหมดอยู่ได้ มีกินเวลาขายจะไปขายใคร ของล้นตลาด ปีนี่กระแสทุเรียนมาแรงมาอาจเป็นเพราะหน้ากากทุเรียนหรือป่าว 555 แต่คราวนี้ทุกคนพากันปลูกทุเรียนกันทุกจังหวัด ไม่นาน อาจจะได้กินทุเรียนหลายที่รสชาติอาจแปลกออกไป แต่คนที่หวังว่าทุเรียนจะขายได้ในอี 5 ปีข้างหน้า ก็อาจช้าไป เพราะคนที่รวยเลยคือคนเสียบกิ่งขาย รวยแน่ๆส่งกันทั่วประเทศไทย แต่ทุเรียนราชาแห่งผลไม้ก็ไม่ได้โตได้ดีทุกที่นะ ต้องคิดด้วย

ผมว่าอีก 10 ปีทุเรียนก็คงไม่ลงมาเหมือนมังคุดหรอกนะการแห่ปลูกอะไรตามกระแส ทำให้ต้องวิ่งแข่งกับเวลาและอีกหลายอย่างนะ คิดใหดีก่อนนะ