วันก่อนพบพบกลอนบทหนึ่ง ที่ผนังห้องน้ำโรงพยาบาล ไม่ทราบว่าเป็นของใครนะคะ มีความหมายดี ป้าอ้อก็มีชีวิตในแนวทางแบบในกลอนบทนี้แหละค่ะ แต่เขียนให้มันเข้าใจได้ง่ายๆ ลึกซึ้ง สละสลวย เหมือนในกลอนบทนี้ไม่เป็น คิดว่ามันเป็นอีกนิยามของความพอเพียง ลองอ่านดูนะคะ เขาเขียนว่า
- ไม่ต้องบินให้สูงอย่างใครเขา จงบินเอาเท่าที่เราจะบินไหว
- ท่าที่บินไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร แค่บินไปให้ถึงฝัน....เท่านั้นพอ
ชัดเจนในกลอนบทนี้นะคะ...
เราไม่จำเป็นต้องเหมือนใคร ต้องตามใคร ทำไปตามกำลัง ค่อยๆ ทำไปเรื่อยๆ ไม่ว่าเรื่องอะไร ไม่ต้องตั้งความหวังว่าที่สุดของมันคืออะไร แค่เราฝัน และทำตามฝันของเรา สักวัน ความฝันของเราก็จะเป็นจริง...