ป้าเห็นดอกนี้มานานแล้ว สมัยที่พ่อยังมีชีวิตอยู่ เคยนึกประหลาดใจว่า มันมาจากที่ไหน อยู่ๆ วันดีคืนดีก็มีดอกสีม่วงๆ โผล่บานจากพื้นดิน มีแต่ดอกไม่มีใบเลยสักใบ แล้วดอกก็บานอยู่ไม่นาน กลีบดอกบอบบางมาก รดน้ำแรงๆ ก็ช้ำแล้ว ป้านึกว่าตลอดว่ามันเป็นพวกกล้วยไม้ดินวันนี้เปิดอินเตอร์เนท ดูที่เขาประกาศขายของ ขายต้นวานทิพยเนตร ก็เปิดเข้าไปดูว่าหน้าตามันเป็นยังไง อ้าว...เหมือนของบ้านเราเลยนี่หว่า

เวลาบานจะมีแต่ดอกเหมือนในรูปนะคะ สวยดี แปลกตา แต่ไม่คงทน เราไม่รู้ว่าพ่อเอาพันธุ์มาจากที่ไหน แต่เดาเอาว่าคงมีหัวติดมาจากดิน แสดงว่าในกระถางต้องมีหัวของว่านฝังอยู่ ถึงเวลาก็ออกดอก ตอนนี้มีใบแล้ว ป้าไม่ได้ถ่ายมาให้ดู ตอนมีใบป้าก็ว่า ใบอะไรว้า...เหมือนเปราะภูไปซะงั้น...เอาเป็นว่าคราวนี้รู้แล้วว่า ชื่อ "ว่านทิพยเนตร"

แล้วก็เป็นปกติของพวกว่านต้องมีสรรพคุณทางยา ว่านทิพยเนตร ก็สมชื่อค่ะ "ทิพยเนตร" คือ "ดวงตาทิพย์" ใช้ในการรักษาโรคทางตาได้หลายอย่าง ลองใช้ Google หาอ่านกันนะคะ